Jednym z istotnych problemów, z którymi musi się zmierzyć uniwersytet trzeciej generacji, jest lawinowy wzrost liczby studentów oraz masowość procesu nauczania, co w konsekwencji utrudnia indywidualny kontakt między wykładowcą a studentem. W takiej sytuacji z pomocą dydaktykom przychodzą systemy informatyczne, wspomagające proces nauczania. Dzięki rozwiązaniom informatycznym możliwe jest poszerzenie kontaktu na płaszczyźnie wykładowca-student o asynchroniczną komunikację przez Internet poza godzinami zajęć, bez względu na aktualne miejsce przebywania komunikujących się osób. Mówimy wtedy o zdalnym nauczaniu.
W artykule przedstawiono ogólną charakterystykę platformy Moodle jako jednego z najpopularniejszych systemów wspomagania nauczania, zarówno zdalnego, jak i klasycznego. Zaprezentowano scenariusze jej praktycznego zastosowania w dydaktyce oraz dokonano ewaluacji systemu na podstawie zgromadzonego materiału empirycznego w postaci kwestionariuszy ankietowych wypełnionych przez studentów, którzy są głównymi użytkownikami platformy. Pokazane zostały także możliwości tej platformy, dzięki którym możliwe jest skrócenie czasu potrzebnego na rutynowe czynności, oraz usprawnienie kontaktu wykładowcy ze studentami. Zaoszczędzony czas wykładowca może poświęcić na prace związane z podniesieniem jakości kształcenia oraz indywidualny kontakt ze studentem.